نوروز

سفره ئی برای هفت سین

آئینه ای؛

و کتاب،

لحظه هائی که می گذرند

و زمستان،

که رفت.

دخترک بهار

میان هیاهوی خیابان های شلوغ شهر؛
دخترکی،
آرام
به مشت های کوچک اش
نگاه می کند؛
: "- چه داری دخترک تنها
در دست های نازک ات؟"
:"- یادگار زمستان است؛
پنهان
در دست هایم!"
برق چشمان دخترک،
و تلالو مشتی آب،
که از میان پنجه کوچکش
سرریز شد.

تنهائي

از همان شب
كه بستر مرا ترك كردي،
درست از همان شب؛
گرماي روحم را
با سرماي هميشگي بسترم
جابجا كردم.
و ديگر
هيچگاه،
هيچگاه،
سرما را
احساس نكردم.

بهارانه

حيراني فصل ها را
مي بيني؟
جاي پاي تابستان
در زمستان!
بهار اما
راهش جداست؛
از اين خيابان
به او نمي رسي!
آن دور دست
تاريك تر است.