شبانه های تاریک

هیچ کس
برای زنجره ی تنها
در بوستان کوچک
افسوس نخورد
که با صدای پروانه ی اتومبیل کهنه
عشق بازی می کرد...

ناشتائی

گرسنگی
يگانه آرمان دسترس
نبود؛
به گاه نشستن
استوار برخاستن را
آزمودن خوش است
...