جان پائيزی
روح من در آسمان پر تلاطم سپيد
قلب من ميان برف كوه های روبرو
خون من روان بطن دره های سبز
سرخوش تبلور خزان شهر بی قرار
...
posted by doubtzero @ ۷:۵۷ قبل‌ازظهر
>10
comments
چهارشنبه، آبان ۱۷، ۱۳۸۵
تردیدهای پیشین:
10 نظر
و من بي قرارترين ها هستم دراين روزها
آقاجان
این دو خط اول شعر شما وزن داره. حیفه که وزن خط های بعدی خراب باشه. لطفا یه فکری براش بکن.
عزیزجان
این دو خط اول شعر شما وزن داره. حیفه که وزن خط های بعدی خراب باشه. لطفا یه فکری براش بکن.
:)
ولی عکس قبلی ت رو بیشتر دوست داشتم.
آخ
از این خزان
از این تبلور قشنگ رنگ
دلم چقدر غنج میرود
پاییز شهر بی قرار ...
و دوباره به پرواز در می آیم با چنین جان پاییزی
ابرهای خزانی در ذهن و روح من!
چه دلم براي اينهمه لطافت شاعرانه هي نجيبتان و كلاكم متين اتان تنگشده بو پاييز به خير اي دوست .. دلم ميخواهد با همين مداد شمعي هاي سفيد طرحي از آغاز صبحي زمستاني ترسيم كنم ...اينطوي:
سلام . من چه دور مانده ام از این صفحه سفید .
من هیچ گاه این همه را با هم ندیده ام یک جا .
سپاس که ما را هم شریک کردید در این همه سپیدی و پاییز
م.س.ت
ارسال یک نظر
<< بازگشت