انتظار دارم این روزها که کمتر می آیی خاطرت آسوده تر باشد اما هر بار با آشفتگی تمام می آیی مهربانم دستانت را به من بده بگذار تا آسمان همراهیت کنم بگذار به تو نشان دهم آسمان آبی آبیست ! شعله های آتش را با دستان آبی گونت مهار خواهی کرد تنها کمی! تحمل کن! آسمانی باشی
2 نظر
ايده ی شعرت بی نظير است! از من می شنوی، پاراگرافِ دوم روتوش می خواهد. حيف اين تعريف است که اين طور سنگين باشد. می فهمی؟! زيباست! خيلی زيبا!!
انتظار دارم این روزها که کمتر می آیی
خاطرت آسوده تر باشد
اما هر بار با آشفتگی تمام می آیی
مهربانم
دستانت را به من بده
بگذار تا آسمان همراهیت کنم
بگذار به تو نشان دهم آسمان آبی آبیست
!
شعله های آتش را با دستان آبی گونت مهار خواهی کرد
تنها کمی!
تحمل کن!
آسمانی باشی
ارسال یک نظر
<< بازگشت