...از همان ابتدا همه چیز با شک به وجود آمد، همه چیز
.معجزه ي مصلوب
من
با نيمي از نجابت مريم مجدلبه
تو را
در جاذبه ي هجوم روح جهان يافتم .
خيرگي زخمهاي تهي دلان از تو دور باد ،
اي نجابت معصوم مسيحايي...
.
معصومیت عیسای ناصری؛
نجابت مریم مجدلیه،
که به سکه ای
چه ارزان
فروخت.
دریغا عشق؛
دریغا...
posted by doubtzero @ ۷:۵۸ قبل‌ازظهر
>6
comments
دست هايم را بر زمين خيس مي گذارم
باور مي كنم
هنوز زنده ام.
و دست هايم
سبز مي شوند ...
.
posted by doubtzero @ ۱:۱۴ بعدازظهر
>2
comments
"به ياد مياوريد عرياني كلامم را كه چگونه در شتاب ثانيه ها ناگهان تسليم حضور دستهايتان، شرم را ميگريستند؟" 
تمام خاطراتم را؛
همه ي جغرافياي حافظه ام را
در آتش فراموشي مي سپارم
و خاكسترش را،
بر باد مي دهم،
همه تن دست مي شوم؛
تا دوباره
در حضور گس و نمناك شرم،
بر برهنگي واژگان گره خورده به پود زمان
پروازي بي بديل را
تجربه كنم.
posted by doubtzero @ ۸:۳۳ قبل‌ازظهر
>4
comments
پيراهن های بلند
تمام اين زخم های کهنه و نو را
تمام اين تَرک های رُشد و يا مرگ را،
پنهان می کنند...
پيراهن های بلند
تمام مرا
در آستر بی طاقتِ پارچه ای
از زندگی برهنه ام،
می پوشانند...
پيراهني بلند،
پيراهني سپيد؛
يكدست سپيد،
مرا از همه ي دردهاي برهنه ي زندگي ام
مي پوشاند.
posted by doubtzero @ ۱:۲۴ بعدازظهر
>3
comments
"عشقت باروری صادقانه سرزمينهائی ست که همواره در خواب می ديدم ."
تو هميشه بوده اي؛
حتي
آن روز كه رفتي.
* * *
نگاه من هنوز به تصوير روياهاي تو خيره مانده ...
posted by doubtzero @ ۸:۰۷ قبل‌ازظهر
>7
comments
درختان اقاقيا؛
ابرهاي خاكستري،
كه پوست تن خود را
به ستيغ سپيد كوه ها
مي سايند...برهنه مي شوم،
و پوست تنم را
به لمس ضرباهنگ جرم هاي كوچك و سرد،
مي سپارم.
امسال،
ريشه هاي درختي ام
سيراب مي شوند.
posted by doubtzero @ ۱۰:۳۸ قبل‌ازظهر
>5
comments
پنجره ها را برای سلام دادن باز نکردند "
باز کردند تا نگاههای کنجکاوشان در بن بست های خانه اسیر نماند" 
و پنجره؛
كه عقده ي دلش،
به بهانه اي چنين
باز شد...
posted by doubtzero @ ۷:۴۶ قبل‌ازظهر
>5
comments
جاي عشق را
در لابلاي ابرهائي كه مي روند؛
و از طاق آسمان،
به ما روندگان نگاه مي كنند بپرس.
در لابلاي ترك هاي كهنه درختان؛
در تك تك شيارهاي كوهستان شهرمان،
در همه ي عصب هاي سياه كشورمان،
و نرون هاي تپنده ي خاك خشكيده ي سرزمين مان بجوي.
posted by doubtzero @ ۱۰:۵۷ قبل‌ازظهر
>3
comments
عطر ياسمن ها؛و بوي كرفس خاك خورده،زانوان زخمي،و زندگي با بوي خوش بهار.شانه هايم را مي تكانم،فرزندانم هنوزمرا قهرمان مي نامند!
posted by doubtzero @ ۶:۴۱ بعدازظهر
>3
comments
پنجره را كه باز مي كني؛
سخاوت گل هاي ياس
شهر را در آغوش مي گيرد،
و صدف هاي سپيد،
به گلدان ها
سلام مي گويند.
عطر گس شاليزارها؛
از شيارهاي قله هاي سپيد
به فضاي سرد خانه ام
سرريز كرده اند
...
posted by doubtzero @ ۱۲:۰۲ بعدازظهر
>2
comments
نگاه كن به سپيده؛و آفتاب،كه چگونه تارهاي زرينش رادر تار و پود سيمين حرير آسمان،داخل مي كند.دليلي نيست،و نه بهانه اي.و آرزوها؛كه ابرهاي اين آسمان صاف اندمي آيندطاق آبي را زيبا تر مي كنندو مي روند ...
posted by doubtzero @ ۸:۳۰ قبل‌ازظهر
>2
comments
شتاب كن؛شب هاي دلپذير بهاري،جرعه جرعه معجون اثيري گل ها و شكوفه هاي پيشقراولان بادهاي طناز موسمي و رگبارهاي افسار گسيخته ي اين فصل پا به راه؛چه زود تمام مي شوندو تو مي مانيو يك سال انتظاركه چه زود گذشت...
posted by doubtzero @ ۷:۳۳ قبل‌ازظهر
>2
comments
